در این شرایط سخت و دشوار کشور که اکثریت مردم در فقر و فاقه‌ی بسیار شدید بسر می‌برند، کمبود و گرانیِ مایحتاج اولیه از قبیل کالاهای اساسی و درمان و دارو، به دغدغه‌ی اصلیِ فکری و روحی مردمان مملکتی ثروتمند اما در عین حال محروم و غارت گشته تبدیل شده است، در نهایت تعجب، مسئولین مملکت ضمن اختصاص چند هزار میلیارد تومان بودجه، باز هم در تدارک تهیه و ارسال هزاران تُن مواد غذایی اساسی و دیگر نیازمندیهای ضروری و حیاتی ملت، برای زائران اربعین و راهیان کربلا می‌باشند!!.
در اینجا چند پرسش مطرح است؟
۱- آیا در دین اسلام رفتن به اماکن زیارتی با پولِ بیت‌المال و بدون اجازه و رضایت مردم مشروع است؟ بلاشک همه میدانند چنین اقدامی در تضاد با مقررات شرع انور اسلام و، خلاف قوانینِ موضوعەی کشوری است. مسئولین کشور در کدام نظرخواهی اجازه‌ی این حاتم بخشی را از مردم گرفته‌اند؟
۲- آیا از دیدگاه مسئولان، رفتن به کربلا برای مراسم اربعین از زیارت خانه‌ی خدا و رفتن به شهر رسول الله مهمتر است؟ همه‌ی مسلمانان با هر مذهب و مشرب میدانند که حجّ رکنی از ارکان پنجگانه‌ی دین اسلام است، با این وجود، بر کسانی که خود هزینەی آن را ندارند واجب نیست: وَلِلَه عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا. و کسی که خود استطاعه ندارد نباید از بیت المال جهت انجام این رکن اسلامی و امر مهم دینی هزینه نماید.
رفتن بە مراسم اربعین در کربلا نه رکن اسلام است و نه باور اکثریت مسلمانان، حتی باور بسیاری از شیعیان هم نیست، پس چرا و به چه مجوّزِ دینی و مردمی باید در این شرایط بشدت بحرانی و خانمانسوز اقتصادی، این اسراف و تبذیرها توسط حکومت از پول مردم انجام گیرد؟! و عنوان عبادت و عمل نیکو هم به آن دادە شود؟! چرا مسئولین از حقوق نجومی وثروتِ فراوان و بادآورده‌ی خودشان هزینه‌ی این مراسم مذهبی را نمی‌پردازند؟
۳- در شرح وظایف و مسئولیتِ کدام از مسئولین کشور اعمّ از نمایندگانِ مجلس، وزراء، رئیس جمهور و رهبری قید شده که بدون اجازه و رضایت مردم حق دارند و می‌توانند از اموال و ثروت آنان که امانتی است در اختیارشان، هر طور که دلشان بخواهد هزینه کرده و حاتم بخشی نمایند؟! اگر مسئولین خود را ولیّ و قیّم مردم هم بپندارند! و مردم را نابالغ و همچون یتیم به حساب آورند! در اینصورت نیز حق ندارند بدون در نظر گرفتن «غِبْطَه» و مصلحت مَولی علیە یعنی مردم در اموال و سرنوشت آنان دخل و تصرّف نمایند، این مطلب، در همه‌ی مذاهب اسلامی لحاظ شده است.
با کمال تٲسّف و تعجّب، از عملکرد ۴۴ ساله‌ی مسئولین پیداست که اینگونه به خود و مردم می‌نگرند!! و خود را ولیّ و اولی الامر و قیم این ملّت رشید می‌پندارند. بفرض قبول این توهّم، بازهم شما حق ندارید اینچنین با آنان و اموال و ثروتشان که به شیوه‌ی امانت در قبضه‌ی قدرت شما قرار دارد، رفتار کنید زیرا: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا…» -خداوند به شما امر می‌کند که امانت‌ها را بە صاحبانشان برگردانید- و این کار و عمل شما خیانت در امانت محسوب خواهد شد و «إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْخَائِنِینَ».خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد.
۴- آیا بیم آن دارید کە اگر چنین هزینە‌هایی را از جیب ملت و حساب بیت‌المال صرف نکنید، مردم در آن مراسم و تظاهر و راهپیمایی شرکت نکنند؟ و در اینصورت گفته می‌شود که اهل تشیع از این گونه مراسمات خود خسته و بی‌علاقه و رویگردان شدەاند؟
این نگرانی کاملا درست و بجاست. اما باید متوجە شد کە عکس این مطلب هم مطرح است یعنی از این طرف هم گفته می‌شود اگر این هزینه‌های کلان در میان نباشد، کمتر کسانی در چنین مراسمی حضور خواهند یافت!. در هر صورت درست آنست که نه معتقداتِ خود را زیر سوال ببرید و نه ثروت عمومی و بیت المال را بدونِ اجازەی صاحبانِ بشدت نیازمند به آن، هزینه‌ی امیال و اهداف سیاسی خود نمایید.
(کاک) حسن امینی
حاکم شرع مردمی کردستان